Hoe kinderen met het Fragiele X-syndroom (FXS) taal begrijpen en verwerken in hun hersenen

Terug naar wetenschappelijke artikelen

Smith E, Dominick KC, Schmitt LM, Pedapati EV, Erickson CA.
Specialization of the brain for language in children with Fragile X Syndrome: a functional Near Infrared Spectroscopy study.
J Neurodev Disord. 2024 Dec 19;16(1):69.
PMID: 39701935 [PubMed – indexed for MEDLINE]

Het onderzoek kijkt naar hoe kinderen met het Fragiele X-syndroom (FXS) taal begrijpen en verwerken in hun hersenen. FXS is een genetische aandoening die vaak zorgt voor ontwikkelingsachterstanden en problemen met taal. De studie gebruikt een techniek genaamd fNIRS (functionele Nabije Infrarood Spectroscopie) om hersenactiviteit te meten terwijl kinderen naar spraak en andere geluiden luisteren.

Wat hebben ze gedaan?

• Deelnemers: 23 kinderen met FXS (2-10 jaar oud) en 15 kinderen zonder FXS.
• Test: Kinderen luisterden naar spraak (zoals verhalen) en geluiden die niet op spraak lijken (zoals ruis). De hersenactiviteit werd gemeten in delen van de hersenen die geluid verwerken.
• Doel: Uitzoeken hoe kinderen met FXS spraak en niet-spraak onderscheiden, en of hun hersenactiviteit anders is dan die van kinderen zonder FXS.

Wat hebben ze gevonden?

1. Hersenactiviteit bij spraak:
   • Zowel kinderen met als zonder FXS laten activiteit zien in hersengebieden die geluid verwerken, vooral in het linker hersenhelft.
   • Kinderen zonder FXS onderscheiden duidelijk tussen spraak en niet-spraak in hun hersenactiviteit. Kinderen met FXS hadden deze duidelijke scheiding niet.
2. Niet-spraakgeluiden:
   • Kinderen met FXS reageerden sterker op niet-spraakgeluiden dan kinderen zonder FXS. Dit kan betekenen dat hun hersenen meer aandacht geven aan willekeurige geluiden.
3. Relatie met taalontwikkeling:
   • Bij kinderen met FXS was meer activiteit in de linker hersenhelft gekoppeld aan betere taalvaardigheden. Maar over het algemeen was hun reactie op spraak minder specifiek dan bij de controlegroep.

Wat betekent dit?

• Kinderen met FXS hebben basale hersenactiviteit voor spraak, maar hun hersenen maken minder onderscheid tussen spraak en andere geluiden. Dit kan bijdragen aan de taalproblemen die vaak bij FXS worden gezien.
• Sterke reacties op niet-spraakgeluiden kunnen betekenen dat kinderen met FXS afgeleid worden door andere geluiden, wat hun taalontwikkeling kan beïnvloeden.

Conclusie

Het onderzoek laat zien dat kinderen met FXS hersenactiviteit hebben die spraak verwerkt, maar dat hun manier van reageren anders is dan die van typisch ontwikkelende kinderen. Dit biedt aanknopingspunten om te begrijpen waarom taalproblemen bij FXS ontstaan en hoe dit in de toekomst behandeld kan worden.

Terug naar wetenschappelijke artikelen